SRA-1
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Golfstream III SRA-1 z SLAMMR pod kadłubem.
Specyfikacja techniczna | |
---|---|
Pasmo częstotliwości: | pasma X |
Okres powtarzania impulsów: | |
Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
Szerokość impulsu (τ): | |
Czas odbioru sygnału echa: | |
Czas zwrotu: | |
Moc impulsowa: | |
Moc średnia: | |
Zasięg instrumentalny: | 200 km |
Rozróżnialność w odległości: | |
Dokładność / Błąd określania: | |
Szerokość wiązki anteny: | |
Liczba ech odebranych - sondowań: | |
Liczba obrotów anteny radaru: | |
MTBCF: | |
MTTR: |
SRA-1
W 1984 roku Grumman przedstawił SRA-1, zmodyfikowany Golfstream III jako przyszłą wojskową wersję samolotu pasażerskiego. SRA-1 otrzymał pod kadłubem kontener z prototypem Motorola SLAMMR („Side-Looking Airborne Modulated Multimode Radar”) oraz po trzy wieszaki pod każdym skrzydłem, a także mniejsze kontenery na końcówkach skrzydeł, przeznaczone do przechowywania sprzętu do walki elektronicznej. Samolot SRA-1 otrzymał również nowe, duże drzwi ładunkowe, umożliwiające załadunek większych półek z elektroniką, a także nadające mu dodatkową funkcję transportowca.
„SLAMMR“ Motoroli jest radarem rozpoznawczym dalekiego zasięgu przeznaczonym do użycia jako radar patroli morskich lub radar kontroli granicznej do rozpoznania terenu. Instalacja w samolocie składa się z siedmiu głównych zespołów: anteny, jednostki sterującej anteną, nadajnika/odbiornika, procesora wideo, wyświetlacza, jednostki sterującej i procesora przetwarzania danych. Anteny składają się z falowodowych anten szczelinowych o stabilizowanym położeniu. Mogą one być zamontowane w pojemniku pod kadłubem dla niezakłóconej widoczności bocznej lub parami po lewej i prawej stronie kadłuba w dwóch radiolokatorach o długości 16 stóp. Wersja dla samolotów Boeing 737/200 nosi oznaczenie AN/APS-135.
Pozostałe zespoły są konstrukcjami paletowymi lub regałowymi, umożliwiającymi łatwy montaż/demontaż w kadłubie samolotu. Procesor wyświetlacza zapewnia obliczanie czasu przelotu radaru i łączy wyświetlacz z danymi inercyjnego systemu nawigacyjnego. Nadajnik wykorzystuje magnetron, a odbiornik niskoszumowe wzmacniacze RF. Jednostka sterująca anteny przełącza moc nadawczą na przemian na lewą i prawą grupę antenową.
Dane z radaru mogą być przesyłane w czasie rzeczywistym do stacji naziemnej i rejestrowane w celu późniejszego wykorzystania. Procesor wideo umożliwia detekcję ruchomych celów na odległość do 148 km, np. do celów kontroli granicznej, a także radarowe badanie powierzchni Ziemi dla rozpoznania geologicznego.
SAR-1 zapoczątkował szeroko zakrojony rozwój samolotów zwiadowczych opartych na mniejszych samolotach pasażerskich. Następnie wiele wersji było używanych pod różnymi nazwami na całym świecie. „General Dynamics“ opracował nawet własną koncepcję wersji Gulfstream V EW, nazwaną EC-37 Special Mission Aircraft (SMA), która jest oczywiście następcą SRA-1.