Kopuła radaru (Radome)
Rysunek 1: Kopuła radaru utrzymywana w stabilności przez nadciśnienie atmosferyczne dla radaru precyzyjnego podejścia
Rysunek 2: stabilna wymiarowo kopuła radaru stacji radarowej na szczycie „Großer Arber” (Bawaria)
Rysunek 3: Kopuła radaru z żywicy wzmocnionej włóknem szklanym z systemem klimatyzacji
Rysunek 3: Kopuła radaru z żywicy wzmocnionej włóknem szklanym z systemem klimatyzacji
Kopuła radaru (Radome)
Konstrukcje antenowe są zawsze narażone na działanie czynników atmosferycznych, zwłaszcza jeśli zawierają części obrotowe. Dlatego też podejmowane są staranne działania, aby utrzymać te wpływy pogodowe z dala od systemu antenowego. Funkcję tę może przejąć na przykład gumowana powłoka, której wymiary są utrzymywane przez nadciśnienie wytwarzane przez dmuchawę.
Jako przykład może posłużyć starsza kopuła radaru precyzyjnego podejścia PAR-80. Stosuje się jednak również bardziej stabilne konstrukcje, które radzą sobie bez nadciśnienia atmosferycznego. Ważne jest, aby materiał był jak najbardziej przepuszczalny dla fal elektromagnetycznych.
Struktura ta otrzymała sztuczną nazwę w języku angielskim: RAdar DOME.
Ta powłoka ochronna powinna w jak najmniejszym stopniu odbijać, pochłaniać, załamywać lub rozpraszać promieniowanie elektromagnetyczne i powinna mieć jak najmniejsze tłumienie transmisji. Tłumienie osłony radaru działa w równym stopniu na ścieżkę nadawczą i odbiorczą. Z tego powodu mówi się o „tłumieniu dwukierunkowym”. Typowa wartość tłumienia dwukierunkowego dla radaru wykonanego z materiału spienionego wynosi 0,3 dB, co stanowi całkowitą stratę około 7% energii wysokiej częstotliwości. Zgodnie z podstawowym równaniem radaru, jest to około 2% straty zasięgu.