Radome
Figuur 1: een radome die stabiel wordt gehouden door atmosferische overdruk voor een precisienaderingsradar
Figuur 2: de vormvaste radarkoepel van het radarstation op de top van de „Großer Arber” (Beieren)
Figuur 3: Radarkoepel van glasvezelversterkte hars met een airconditioningsysteem
Figuur 3: Radarkoepel van glasvezelversterkte hars met een airconditioningsysteem
Radome
Antenneconstructies zijn altijd kwetsbaar voor weersinvloeden, vooral als zij draaiende onderdelen bevatten. Daarom worden uitgebreide maatregelen genomen om deze weersinvloeden uit de buurt van het antennesysteem te houden. Deze functie kan bijvoorbeeld worden overgenomen door een met rubber bekleed omhulsel, dat dimensionaal stabiel wordt gehouden door een overdruk die door een blaasinrichting wordt opgewekt.
Als voorbeeld hiervoor de oudere radome van de precisienaderingsradar PAR-80. Maar ook meer vormstabiele constructies, die het zonder atmosferische overdruk kunnen stellen, worden gebruikt. Het is belangrijk dat het materiaal zo doorlaatbaar mogelijk is voor de elektromagnetische golven.
Ook dit bouwwerk kreeg een kunstmatige naam: RAdar DOME (d.w.z. een radarkoepel).
Dit omhulsel moet de elektromagnetische straling zo weinig mogelijk weerkaatsen, absorberen, breken of verstrooien en moet een zo laag mogelijke transmissieverzwakking hebben. De demping van een radome voor radareenheden werkt in gelijke mate op het zendpad en op het ontvangstpad. Daarom spreekt men van „tweezijdige demping”. Een typische waarde voor een verzwakking in twee richtingen voor een uit schuimmateriaal vervaardigde radarkoepel is 0,3 dB, hetgeen neerkomt op een totaal verlies van ongeveer 7% van de hoogfrequente energie. Volgens de basisvergelijking van de radar, is dit ongeveer 2% verlies van het maximum bereik.